Hoe de verzekeringsindustrie kan helpen als de geldautomaten niet meer werken

De Zwarte Zwaan

Het ‘ondenkbare’ gebeurt vrij regelmatig in de wereld van financiën (zo’n elke 7 tot 10 jaar), maar leidinggevenden lijken altijd te worden overrompeld wanneer het feitelijk plaatsvindt. Deze ‘ondenkbare’ gebeurtenissen hebben nu een naam – het “zwarte zwaan gebeuren”, zo genoemd door Nassim Taleb in zijn boek The Black Swan:

Echter, iemand kan argumenteren dat deze gebeurtenissen zelf voorspelbaar zijn omdat zij ZULLEN gebeuren – dat alleen de timing ervan onzeker is. Nu is het gewoon voor mensen om achteraf toe te geven dat er problemen aan stonden te komen in 2007 en begin 2008 met betrekking tot de wereld bankenindustrie – maar vooraf lijkt niemand zich er (publiek) druk over te hebben gemaakt. De term “Too Big To Fail” (TBTF – te groot om om te vallen) was vrijwel nooit gebruikt gedurende die dagen – nu is het een vast onderdeel van ons taalgebruik.

Snel richting 2016, en er zijn veel zelfgenoegzame statements geweest binnen de financiële sector (banken, verzekeringen, investeringen) over de issues die de laatste crisis veroorzaakten. Het is gemeengoed om te praten, of zelfs op te scheppen, over hoe het verbeterde ‘risicobeheer’ zal waarborgen dat dit ‘nooit meer zal gebeuren’.

Een belangrijk verschil dat zwaar wordt gepromoot is de introductie van reguleringen geweest die specificeren dat TBTF banken nu “living wills” moeten hebben als onderdeel van het risicobeheer. Het idee is dat deze – als zij worden geïmplementeerd in een echte wereldcrisis – naar verluidt besmetting zullen voorkomen zou een ‘systematisch belangrijk instituut’ onvermogend worden:

http://www.shearman.com/~/media/Files/NewsInsights/Publications/2012/05/Living-Will-Requirements-for-Financial-Instituti__/Files/View-full-article-Living-Will-Requirements-for-F__/FileAttachment/LivingWillRequirementsforFinancialInstitutionsFI__.pdf

Echter, zoals het artikel van de link hieronder laat zien, zijn risicobeheerders nog steeds ‘de laatste oorlog aan het vechten’ – en zouden een probleem aan het oplossen kunnen zijn dat zelfs niet eens in de buurt komt van de grootste systematische bedreiging aan de horizon:

http://www.theguardian.com/sustainable-business/2015/oct/24/cyber-attacks-could-be-bigger-threat-to-our-banking-system-than-bad-debts

(cyber-aanvallen-zouden-een-grotere-bedreiging-kunnen-zijn-voor-ons-bankensysteem-dan-slechte-schulden)

Als jij het hoofd risicobeheer (Chief Risk Officer – CRO), van een maatschappij bent is het vrij makkelijk om je bazen te vertellen dat jij hebt afgerekend met een probleem dat zich in de echte wereld al heeft uitgespeeld; in feite is het een scenario dat al heeft plaatsgevonden, stress-testen hoe jouw organisatie werkt in dat scenario (en wat meer hevige stress scenario’s), en het dan allemaal samen te voegen in een zelf promoting PowerPoint die laat zien hoe goed jouw onderneming zijn risico’s beheert.

Het is iets totaal anders om hen te vertellen over de onverbloemde waarheid:

“Ik lig elke nacht wakker mij zorgen makend over de IT infrastructuur van onze onderneming want het zou erop neer kunnen komen dat het niet alleen onze onderneming ruïneert maar de gehele wereldeconomie. Het is hoognodig dat wij miljoen investeren om onze technologie te upgraden en onze verschillende systemen integreren.”

Echter, het vertellen van de onverbloemde waarheid is een makkelijke weg om heel snel werkloos te worden.

“Wel, onder een verscheidenheid van scenario’s, komen onze modellen samen bij hetzelfde resultaat….”

Het scenario waarover het gaat is beschreven in het artikel van The Guardian onder de link hierboven – een enorm IT infrastructuur debacle bij een grote bank, of een cyber aanval die een wijdverspreid debacle in het elektronische financiële systeem veroorzaakt.

Wij waren er getuige van hoe het debacle van maar een systematisch belangrijk instituut een domino-effect kan triggeren, toen Lehman Brothers in september 2008 failliet werd verklaard. Echter, wat gebeurt er als een IT-infrastructuur debacle zoals hierboven beschreven tegelijkertijd meerdere grote multinationale instituten raakt?

Ik heb bijna twee decennia als actuaris gewerkt; risicobeheer wordt gezien als een kritiek deel van mijn beroep. Zoals het artikel impliceert kan een krakkemikkige IT infrastructuur betekenen dat een systeem gedurende een langere periode volledig plat kan gaan als gevolg van te weinig investeren. Daarbij komt dat deze zwakheden betekenen dat het gemakkelijk op meerdere manieren plat kan worden gegooid door verscheidene vormen van cyber aanvallen. Dit is een ENORM systematisch risico … maar waar is het geld om dit te fiksen historisch geweest? Waar zijn de brainstorm taakgroepen om de problemen van verouderde IT infrastructuur te identificeren en op te lossen? En, waar waren de handhavingsregels om deze instituten verantwoordelijk te houden om deze systeemproblemen aan te pakken?

Triest genoeg bestaat de wil niet om deze problemen werkelijk op te lossen – alleen ‘lapmiddelen’ worden betaald zodat er niets belangrijks breekt onder het toezicht van het huidige leiderschapsregime. De druk voor korte-termijn financiële verrichtingen stelt zeker dat er weinig betekenisvolle planning is voor toekomstige geschiedenis-veranderende gebeurtenissen. Dit is vooral waar over het idee van het implementeren van pro-actieve tegenmaatregelen om een waterval van besmettingseffecten te voorkomen die de economie van een heel land, continent, of de hele wereld zullen raken.

Dit is waarom het noodzakelijk is te overwegen wat mogelijk is binnen de beperkingen van de echte wereld, in plaats van het eenvoudigweg vertrouwen op de uitkomsten van de gecontroleerde structuur van een stress test model. In de echte wereld staan er levens op het spel – niet alleen maar cijfermatige output. Als het probleem wijdverspreid is (zoals een heel continent) en een behoorlijke lange tijd duurt kan het resulteren in een volledige sociale ondergang.

Als een actuaris die het beheersen van risico’s ziet als een professionele verantwoordelijkheid voor het grote publiek, is het zien van zulk een slappe respons van de kant van de leidinggevenden en regelgevenden verbijsterend. Een belangrijk deel van mijn onderwijs en training was besteed aan het laten zien van het maatschappelijk belang van gezondheidsbescherming – niet alleen voor klanten van jouw werkgever, maar ook voor de gemeenschap als een geheel .

Systeem debacle van het elektronische financiële systeem – zelfs voor een relatief korte duur van een of twee dagen – zou catastrofale effecten hebben op maatschappelijk welzijn. Ik ben ervan overtuigd dat er een levensvatbare inspanning omheen moet zijn die snel kan worden geïmplementeerd en op een wijde schaal om te verzekeren dat de handel nog steeds door kan gaan. Als een minimum moeten kritiek noodzakelijke voorraden en diensten beschikbaar worden gemaakt voor degenen die ze nodig hebben.

Als wij een basis niveau van handel in stand kunnen houden met creatieve maar legale middelen door het gebruik van de principes van verzekering, kunnen wij duidelijk het primaire doel bereiken van het redden van levens en het minimaliseren van schade binnen de bevolking. Maar voor degenen die erop staan dat geld belangrijker is dan mensen tijdens zo’n crisis, die hebben geluk omdat er substantiële financiële voordelen zijn bij het handhaven van het distributiesysteem. Eenvoudigweg, als de gemeenschap naar de hel gaat, wat zal jouw return op investering zijn? Je zult waarschijnlijk alles verliezen – mogelijk zelfs je leven. Terwijl – waar het lijden van een beperkt financieel verlies als gevolg van het delen van de last van het houden van de handel op een functioneel niveau – een enorm betere uitkomst is met betrekking tot ‘return op investment’.

Veel daarvan was ironisch geschreven; als dit scenario gebeurt is het absoluut een must om verder te kijken dan het saldo of de balans van jouw werkgever, gezien de reikwijdte van deze crisis. Dit artikel gaat over het gebruiken van een onduidelijk verzekeringsproduct en het te veranderen om het publieke belang te dienen tijdens een moeilijke periode. Financiën moeten de mensen dienen – niet andersom.

Buiten het kader denken

In het volgende artikel is zo’n multi-instituten aanval uitgebreid beschreven en er zijn voorstellen door een regelgever uitgelegd. Echter, er lijken geen belangrijke regelgevende initiatieven te zijn geweest sinds dit in februari 2015 was gepubliceerd:

http://www.usatoday.com/story/money/business/2015/02/25/lawsky-goldman-sachs-banks/23995979/

Dit is niet alleen voorbehouden aan de US, zoals het volgende artikel laat zien. Nogmaals, er zijn sinds de publicatie geen belangrijke initiatieven uitgevaardigd:

http://pubdocs.worldbank.org/pubdocs/publicdoc/2015/5/285251432913965615/Cyber-Preparedness-Seminar-Working-Paper-May-2015.pdf (original link no longer works)

CyberPreparednessSeminarWorkingPaperMay2015 (PDF download of above link)

Op dit punt, wat eenvoudigweg is bediscussieerd is meer vertrouwen op ‘zelf rapporteren’ en ‘zelf regelen’ van IT risico’s. Er is niets echt innovatiefs overwogen als een actieplan bij de gebeurtenis van een volledige crisis.

De oplossing die ik voorstel is waarschijnlijk makkelijker te implementeren dan staat van beleg, veiliger voor de mensen, en kan uiteindelijk eindigen substantieel goedkoper te zijn als door alle belanghebbenden overeenstemming kan worden bereikt, snel en prettig. Het rust niet op wapens, uitgaansverboden en militaire rantsoenen. Het rust meer op samenwerking op alle niveaus van de gemeenschap, en het is gemodelleerd op een type van “Property & Casualty (P&C)” (eigendom en slachtoffer) dekking, genoemd “Business Interruption Insurance (BII)”. Maar het bereik is veel breder dat wat doorgaans is gedekt onder deze polissen om redenen die duidelijk zullen zijn als wij verder gaan. Voor de basis over het mechanisme van BII lees alsjeblieft de artikelen onder de volgende links:

Verder laten de volgende artikelen over verzekering interessante concepten zien over potentiële impact van acties gemachtigd door civiele autoriteiten, inter-juridische samenwerking en uiteindelijk de rol van de verzekeringsindustrie binnen de gemeenschap zelf:

Er is veel informatie om te verwerken in de hierboven staande links. Om het samen te vatten: zij zijn primair gepresenteerd als steun van de thesis: “de verzekeringsindustrie is vitaal voor handel in ons moderne economische systeem, en als een industrie heeft het een verantwoordelijkheid om het publieke belang te dienen”.

Een duidelijke implicatie hiervan is dat verzekeraars vaak aansprakelijk zijn wanneer het ‘ondenkbare’ gebeurt – hetzij direct via financieel verlies, of indirecte schade aan reputatie zouden zij in staat zijn om substantionele verliezen te voorkomen (“Ga niet naar die verzekeraar want ZIJ betalen geen claims uit”). Bovendien, als het elektronische financiële systeem over de wereld plat gaat voor zelfs maar een paar dagen – wat zouden de lange termijn economische impacts zijn? Wanneer alle verschillende systeem weer online komen zou een werelddepressie de ultieme consequentie kunnen zijn. Ook zou de hele financiële sector terecht kunnen komen in faillissementen, gedwongen overnames/acquisities (zoals Geithner’s maart 2008 “shotgun marriage” of Bear Stearns & J.P. Morgan), of rechtszaken – die middelen gebruiken die hadden kunnen worden aangewend om de echte wereld economie uit de crisis te halen.

Gezien deze mogelijke uitkomsten van een wijdverspreide neergang van infrastructuur gerelateerd aan het elektronische financiele systeem, is wellicht het probleem oplossend door ‘buiten de kaders’ te denken een beter alternatief dan een volledige maatschappelijke ondergang?

In de volgende sectie zullen wij beschrijven hoe bagels & zaken interruptie verzekering de wereld van een crisis kan redden.

Een penny voor je gedachten, een bagel voor je eerlijkheid”

In 2005 is het boek Freakonomics gepubliceerd, dat een paar stukjes conventionele wijsheid over micro-economie ondersteboven gooide. Een meldenswaardig verhaal met Paul Feldman in de hoofdrol, alias “de bagelman” gaf een specifiek inzichtskader in de mind van consumenten.

De links hieronder beschrijven in detail de resultaten van Feldman’s economisch experiment:

Het experiment liet zien hoe ‘eerlijk’ mensen waren bij betaling via een ‘eer’systeem in percentage van verzamelde ontvangsten. Verwerkt leverde Paul Feldman elke dag bagels en een houten doos voor de collectie betalingen, en hij zou ‘s middags weer terugkomen om de houten dozen met betalingen weer op te halen. Natuurlijk, de betalingstarieven waren niet 100%. Echter, hij eindigde met opgehaald 87% of meer. De Youtube video hierboven op 1:37 min laat zien dat na 9/11 Feldman zag dat de betalingen met 2% stegen en zij bleven hoger voor tenminste 3-4 jaar tot het moment van drukken van het boek.

Dit was eenvoudig bereikt door het gebruik van een eersysteem over dezelfde dag betalingen – binnen 4-6 uur – en geen tijd gebruiken om meerdere posingen te maken om de additionele 11-13% op te halen. Voor hem om geld te verdienen op wat hij zag een redelijk niveau zou hij simpel een opslag moeten leggen voor het bedrag van de 13% die niet betaald werd.

Enkele interessante factoren hadden impact op de koers van de betalingsverzamelingen:

Een (tijdelijk) gemeenschapsverzonken gebeurtenis als 9/11 verhoogde de betalingsniveaus.
Kleinere kantoren (gebaseerd op het aantal medewerkers) hadden hogere niveaus.
Hogerbetaalde medewerkers zoals leidinggevenden hadden lagere niveaus.
Slecht weer hield lagere betalingen in, en voor het seizoen aangenaam weer neigde naar hogere betalingen.
Vakanties gebruiken als een ijking werd geobserveerd dat relatieve verlagingen van individuele stress resulteerde in hogere betalingsniveaus. Dit was het meest aanwezig gedurende lange weekenden, maar vakanties als thanksgiving en kerst resulteerde in lagere niveaus.
Als mensen zagen dat zij aansprakelijk werden gehouden (het voorbeeld van een niet-bagel in de video hierboven) waren zij aanzienlijk meer bereid om te betalen. Dit is gelijk als het gebruik van vogelverschrikkers door boeren als afschrikmiddel.

Dit is hoogst relevante data, want nu hebben wij:

Een potentiële werkinspanning die het vertrouwen in tussenhandel zou kunnen herstellen om hun deuren open te houden. Dit zou een enorme implementatie zijn van de principes van BII dekking om een derde partij ‘laatste toevlucht betaler’ te vestigen om het vertrouwen te herstellen dat handel op een eerlijke en legale manier kan plaatsvinden. (Commentaar van de auteur: verscheidene mogelijkheden bestaan m.b.t. de structuur van zo’n ‘derde-partij betaler’. Voor dit artikel is de aanname dat bronnen voor dit backstop mechanisme zouden variëren door jurisdictie en zouden beiden worden geïmplementeerd en bekrachtigd door civiele autoriteiten zonder dat de staat van beleg noodzakelijk is.)
Sleutelinformatie over consumentengedrag dat kan worden gebruikt om de gesuggereerde werkinspanning financieel en logistiek redelijk snel te maken en op een grote schaal.

In het door mij beschreven scenario van infrastructuur debacle zou het elektronische financiële systeem niet-functioneel kunnen zijn voor een periode van dagen of zelfs weken. Terwijl deze langere duur waarschijnlijk de dynamica van consumentengedrag zou veranderen, is het algemene principe dat het gebruik van een ‘eer’ systeem in plaats van betaling op het moment van de koop zou resulteren in het overgrote deel van de mensen die het goed maken op potentiële aankopen. Deze langere duur zou de voorkeur kunnen hebben zodat additionele pogingen kunnen worden gedaan om contact op te nemen met personen die niet hebben betaald – substantieel verhogend de graad van uiteindelijke betaling door consumenten.

De methode van snelle en wijdverspreide implementatie zal de primaire documentatie van elke financiële transactie gebruiken – de ontvangst – als een vorm van beveiligingsmunt:

https://en.wikipedia.org/wiki/Scrip

[PFC Ed. notitie: in deze link hebben wij een concept voor een beveiliging die je kunt maken en ook gebruiken http://communityleadersbrief.org/2015/09/06/a-business-continuity-plan-for-producers-distributors-and-retailers-of-essential-goods/. Dit kan handig zijn in het geval en tijdelijke verstoringen van het power grit en communicaties. Het kan worden gebruikt voor claims over gefaalde betalingen.]

De volgende sectie beschrijft in detail hoe dit breed kan worden geïmplementeerd via een gecoördineerde maar snelle respons door civiele autoriteiten, lokale handelsleiders, en lokale politici.

How It Will All Work – Receipts As Scrip Currency

This section describes basic principles governing individual transactions for retailers, wholesalers, and all other forms of commerce where goods and services are provided in exchange for payment in an accepted currency within a given jurisdiction. Note that this is presented as a tataki-dai or “straw-man”. Improvements or modification to the base concepts presented are encouraged as long as they accomplish the objective of maintaining commerce within a given jurisdiction in a peaceful and equitable manner.

Ideas for Implementation – Retailers

Enter “mode of payment” as cash.
Create two copies of receipt, which will function as an “IOU” where the consumer pledges to reimburse the retailer once electronic financial transactions are again working.
Customer must sign & date both copies of receipt; cashier must initial & date receipt.
For purchases above a certain threshold such as $50, customer must provide contact information such as physical address, phone number, or email address.
All receipts which represent amounts uncollectable can be submitted as claims under existing BII coverage. If this coverage is deemed not to be applicable based upon the terms in a given commercial policy, indemnification can be sought via third-party reimbursement (see “Author’s Comment” above).
Online transactions for existing customers: In situations where customer & online retailers have existing relationships, any electronic fund transfers would simply be take place when the financial system comes back online. In other words, it could be business as usual since bank account and credit/debit card information would already have been exchanged.
Online transactions for new customers: Processing of new online customers would be difficult since verification of account information would be nearly impossible if banks themselves are closed while electronic financial transactions are offline. If they remain open for accessing ‘frozen’ customer account information, then it would be possible for a retailer to verify account information directly with customer service representatives at banks.

Ideas for Implementation – Wholesalers and other “Business-to-Business” transactions

These are actually a bit easier to implement, because all purchases would simply be handled via normal processing of ‘accounts payable’, and all goods sold or services provided would simply be handled via normal processing of ‘accounts receivable’. Sales would simply be extensions of credit and financial settlement of all transactions would occur once electronic financial transactions are functional again. Each company would be responsible for developing its own policy framework regarding necessary documentation, ‘approval’ of credit, and other logistical considerations as well as the communication thereof to counter-parties in all transactions.
A key concern here would be a temporary moratorium regarding bankruptcies or insolvencies of businesses which could arise from cash-flow problems. All businesses would be forced to remain open until all transactions from the shutdown period have been processed and payment received from consumers, indemnification via existing commercial insurance (BII), or any third-party reimbursement. Only after this process has been completed could declarations of bankruptcy or insolvency be resumed under normal legal & financial proceedings.

Considerations Regarding Widespread Coordination & Implementation

Key Stakeholders (despite the presented order, all are vitally important)

Governor (Mayor)
Legislature (City Council)
Chamber of Commerce
Insurance Regulatory Bodies (Examples: U.S.> NAIC & State Insurance Commissioners; Canada> OSFI; Great Britain> FSA; EU> European Commission; Australia> APR
Utility Companies
Note – while not dedicated specifically to keeping the distribution system running, local law enforcement personnel as well as National Guard units can provide additional assistance such as guiding traffic of critical supply convoys or in distributing food, water, & medicine where circumstances necessitate their involvement. Maintaining a low profile would ease concerns about martial law which would inevitably arise during such a crisis.

Resources Needed – Immediate

Additional on-duty cashiers at retailers
Friendly ‘oversight’ at retailers – think “Walmart Greeters” but more of them with greater interaction with customers (Purpose is to ‘personalize’ each transaction and encourage people verbally upon leaving to follow through with payment as a civic duty.)
Temporary Accounting Staff
Creation of Public Service Announcements to be disseminated via all forms of media
- Describe the situation in terminology all persons can understand
- Educate people on what is needed on the part of individuals as well as businesses
- Encourage businesses to hire additional retail staff to mitigate longer checkout times
- Request volunteers for additional support mechanisms such as door-to-door checking on the elderly and disabled or participation in neighborhood watch groups as a deterrent to crime.
- Encourage public monitoring of businesses to ensure no price-gouging or profiteering occurs (One idea – for persons paying via receipt “scrip”, add a surcharge of 5% or 10% per purchase. Conversely, for persons paying with cash or silver coin, offer a 5% discount per purchase.)
- Encourage charitable acts, swap meets, street-wide yard sales, and peer-to-peer transactions such as direct trade and barter as additional supplements to ensure necessities can be obtained where critically needed.

Resources Needed – Longer-Term

Persons experienced in reviewing and processing insurance claims
Forensic Accountants for investigation of claim legitimacy
Temporary Accounting Staff
Increased auditing oversight to review reported instances of price-gouging and/or profiteering.
If specific parties are shown to be financially responsible for causing harm due to the financial system being offline, then subrogation can commence to seek indemnification for any financial losses incurred on the part of individuals, businesses, and local governments. A compensation fund could also be created such as those which result from class-action lawsuits. It goes without saying that qualified persons of integrity would be needed to oversee and administer disbursement of monies should this occur.

Final Thoughts

This article describes the scenario of an unprecedented & crippling widespread financial crisis resulting either from IT infrastructure failure or cyber-attack. The action steps outlined above represent a basic plan. It is almost certain that significant modifications would be necessary – varying by region, culture, legal system or other unique circumstances not discussed above.

The primary point of the article is to emphasize that such a scenario need not be an insurmountable problem. Getting in front of the developing story is the key. A reassuring tone would need to be quickly established by civic & business leaders by forming agreements regarding the development of workable solutions, clearly communicating these via the media, and rapid implementation to maintain the public’s confidence. If this is accomplished, then social unrest can be minimized so resources are deployed toward the actual distribution of goods and services instead of maintaining law & order. Keeping the public calm for the first 48-72 hours should ensure that the rest of the shutdown period should proceeds smoothly until all systems are back online.

[Download niet gevonden]

Plaats een reactie Reactie annuleren